Dominantno i stjenovito brdo Gradac, sa tragovima starih bedema, nalazi se na krajnjem istočnom dijelu ravne budimljanske župe.
Stručna ekipa Polimskog muzeja u Beranama obišlo je ovaj lokalitet radi fotografisanja i određivanja lokacija budućih sondi koje bi dale najznačajnije rezultate o vremenu korišćenja ovog prirodnog i dominantnog utvrđenja. Naime, radi se o stjenovitom i nepristupačnom kupastom uzvišenju kojem je moguće prići sa sjeverne strane blagim padinama od Budimlje i Groca.Sa tri preostale strane brdo opasavaju vodotoci Goraške i Dapsićke rijeke. Tu pod Gradcem od ovih rječica formira se i dalje teče Budimska rijeka. Na elipsoidnom neravnom platou brda, koje se pruža pravcem istok-zapad, jasno se uočavaju tragovi nekadašnjih bedema i ostaci pojedinih objekata. Na sjevernoj pristupačnoj strani, na oko desetak metara od gornje ravni niz padinu, vidljiva je trasa spoljašnjeg odbrambenog bedema sa pravougaonim kulama na krajnjoj istočnoj i zapadnoj strani uzvišenja.
Prilikom obilaska ove kupaste glavice, pored trasa mogućih bedema, na stjenovitim vododerinama na istočnoj strani, nađeno je mnoštvo keramičkih fragmenata i kremenih odbitaka koji pripadaju praistorijskim periodima.
Tokom avgusta mjeseca 2007. godine stručna ekipa Polimskog muzeja, u kampanji od 12 radnih dana, sprovela je sondažna arheološka istraživanja na prostoru Gradca. Istraživanja su realizovana otvaranjem pet ispitnih sondi, različitih dimenzija, sa kojima je istražena površina od oko 40 kvadratnih metara.
Na osnovu relativno malog istrženog prostora moguće je dati neke pretpostavke o vremenu intezivnog korišćenja ovog strategijskog položaja. Naime, gradina je, kao prirodan refugijum korišćena u bronzanom i gvozdenom dobu. Na osnovu dobijenih rezultata nemamo podataka dali je i gradina utvrđivanja mogućim suhozidom koji nijesmo uspjeli da detektujemo. Na osnovu nađenog materijala možemo predpostaviti da je korišćena sve do rimskih osvajanja i urbanizacije ovih oblasti negdje u III vijeku naše ere. U ovom periodu gradi se utvrđenje na Gradcu koje ima za cilj zaštitu rimskog stanovništva u beranskoj kotlini i kontrola komunikacija koje Polimljem teku ka Centralnom Balkanu i provinciji Prevalis. Upadom Gota utvrđenje je najvjerovatnije stradalao da bi tokom Justinijanovih obnova ovo utrvđenje najvjerovatnije bilo obnovljeno izgradnjom spoljašnjih bedema na sjevernoj strani. Možemo reći i da je korišćeno sve do dolaska i naseljavanja Slovena drugom polovinom VI i početkom VII vijeka naše ere, kada je spaljeno o čemu govori sloj gari i pepela u otkrivenom objektu.
