Na osnovu zahtjeva Mešihata islamske zajednice u Republici Crnoj Gori, br.122/01 od 16.07. 2008. godine, Polimski muzej u Beranama formirao je stručnu ekipu i sproveo je arheološko raščišćavanje šuta i djelimično sondiranje arhitektonskih ostataka Hajdar-pašine džamije u selu Raduliće kod Bijelog Polja.
Arheološka istraživanja su podrazumijevala uklanjanje građevinskog šuta sa spoljašnje strane objekta, do prvobitnog nivoa terena i pražnjenje unutrašnjosti do nivoa poda.
Očigledno je da se radi o jednokupolnoj džamiji kvadratne osnove, dimenzija 9,20 x 9,20 metara, sa minaretom podignutom na južnom uglu. Zidovi zdanja, širine 0,95 metara, rađeni su od priklesanog kamena slaganog u dosta pravilne horizontalne redove, spojene krečnim malterom sa krupnijim rječnim agregatom. Sve lučne i svodne konstrukcije građevine, kao i minaret, rađene su od fino obrađene sige.
U džamiju se ulazilo sa sjeverozapadne strane, na vrata širine 1,30. metara popločanim prilazom. Najboje je očuvan jugoistočni zid na kojem se nalazi mihrab dok se u zidu, desno od njega, uočavaju otvori za učvršćivanje mimbera. Zid je očuvan u visini od oko 5 metara sa lukom od sige i djelimično očuvanim pandantifima do nivoa osnove kupole.U pandantifima su vidljivi ostaci keramičkih akustičkih lonca (cilindričnog oblika).
Na objektu se jasno uočavaju ostaci šest velikih prozora ( dimenzija 0,95 x 1,70 metara) i to po dva na sjeverozapadnom i jugoistočnom zidu i po jedan na bočnim zidovima zdanja. Iznad mihraba nalazi se jedan mali, lučno zasvođeni, prozor. Prilikom uklanjanja šuta sa spoljašnje strane nađeni su djelovi nekadašnjih kamenih doprozornika koji su ukrašavali prozore i nosili gvozdenu zaštitnu rešetku. U šutu je, pored polomljenog krovnog pokrivača rađenog od kanalice, nađeno i mnoštvo kovanih klinova nekadašnje krovne konstrukcije. Unutar džamije otkrivene su urušene partije kupole sa metalnim nosačima svećnjaka. Nađeni su fragmenti akustičkih lonaca, gvozdene baglame i okovi vrata.
Pod džamije je popločan fino obrađenim kvadratnim pločama žutog laporca, takozvanog miluta. U podu se, duž sjeverozapadnog zida, uočavaju tri nosača greda nekadašnje sofe koja se nalazila nad ulazom i zauzimala je jednu trećinu unutrašnjeg prostora džamije. Preko sofe i vrata u jugozapadnom zidu ulazilo se u minaret, rađen od blokova sige spojenih malterom i gvozdenim klamfama a do šerefeta vodi omalterisano i fino obrađeno spiralno stepenište. Minare je očuvano u visini od oko 10 metara.
Na sjevernom uglu, duž sjeveroistočnog zida, otvorena je jedna ispitna sonda radi otkrivanja temelja i sagledavanja stratigrafije terena na kojem je podignuta džamija.
Sjeverno od džamije sistematski su istraženi i ostaci turbeta dužine 6,60 i širine 6,50 metara. Zidovi široki 0,60 metara, rađeni su od priklesanog kamena slaganog u nepravilne redove, spojeni krečnim malterom. Unutar prostranog turbeta, do vrata koja se nalaze u jugoistočnom zidu, otkriveni su ostaci nadzemnog sarkofaga rađenog od poliranih blokova žutog miluta. Neposredno uz sarkofag, na sjeverozapadnoj strani, u malternoj podlozi poda, jasno se uočava tamniji ukop gdje je vršeno sahranjivanje. Unutar turbeta nađeni su fragmenti četiri polomljena grobna obelježja. Dva nišana, jedan sa fesom a drugi sa turbanom i dvije ploče ukrašene rozetom.
Na cijelom groblju nađen je samo jedan polomljeni nišan na kojem je upisano: „Rahmetli Muhamed-beg sin Mustafin“ i godina 1219 (1790)
Neosporno je da Hajdar – pašina džamija u Raduliću predstavlja porodično vakufsko zdanje podignuto krajem XVII vijeka sa svim vrhunskim odlikama osmanske arhitekture toga doba. Imajući u vidu da se radi o jedinstvenom arhitektonskom spomeniku, na osnovu dobijenih rezultata pri arheološkim istraživanjima smatramo da hitno treba preduzeti sve neophodne mjere zaštite da se ovaj spomenik sačuva.