Samograd datira iz ranog hrišćanskog perioda (IV – VI vijeka nove ere). To je jedinstven manastirski prostor na kojem se nalaze ostaci zidina dvije crkve, od kojih je jedna iz ranohrišćanskog perioda, a druga sabornog tipa, očigledno moravskog stila iz perioda Nemanjića. Manastirski prostor obuhvata 1,2 hektara, terasastog oblika u tri nivoa, a okružen je sa sedam stijena (klikova) koji se uzdižu u visinu od 40 do 80 metara, pravilno raspoređenih u krug. Vidni su ostaci bedema između klikova. U nekim dokumentima se još naziva sedmokliki grad ili kamen-grad. Pominje se podatak da je Samograd bio jak duhovni kulturni i ekonomski centar sve do najezde Osmanlija kada je po nekim podacima poharan i spaljen 1452-1454. godine.

Manastir Samograd je posvijećen Sv. Velikomučeniku i iscjelitelju Pantelejmonu.